Uzun yaz tatilin yeni şeyler öğrenilerek ve yeni beceriler edinerek değerlendirilmesi ihtiyacı bundan tam 160 yıl önce, 1861 yılında ilk organize yaz kampının Connecticut’ta ortaya çıkmasına neden oldu. Frederick Gunn ve karısı Abigail okulu tatile giren bir grup öğrenciye 2 haftalık bir kamp düzenlediler. Orman içinde çadırlardan oluşan bir kamp kuran çocuklar bu iki hafta süresince Gunn çiftinden balık tutmayı, kano kullanmayı, yemek pişirmeyi, kapan kurmayı ve daha birçok şeyi öğrendiler. Gunnery kampını, açılan başka kamplar takip etti. 156 yıl önce ABD’de başlayan okul dışı eğitim ya da biraz daraltılmış anlamıyla kampçılık, bugün dünyanın dört yanında okul öğretimini gerçek yaşam becerileriyle destekleyen bir unsur olarak kabul ediliyor.
Kamp denince akla orman içinde çadırlarda geçirilen zamanlar geldiği günler artık çok gerilerde kaldı. Bu tip geleneksel yatılı kampların yanında, çok daha konforlu tesislerde düzenlenenler, şehirlerde düzenlenen gündüzlü kamplar ve farklı şehir veya ülkelerin gezildiği kamplar da var. ABD’de bugün 15.000’e yakın kampta 12 milyona yakın çocuk ve genç “okul dışı eğitim” alıyor. Kamptan faydalanan kampçıların yanında, öğretmenler, idareciler, ek iş yapan üniversite öğrencileri, aşçılar vb onlarca farklı
ABD’deki 15 bin kampa karşılık Rusya’da faal 45 bine yakın kamp var. Bu sayının SSCB döneminde 100 binden fazla olduğu biliniyor. Amerika kıtasından, Japonya’ya, Tayvan’a, Moğolistan’dan Avustralya’ya dünyanın hemen her ülkesinde kampçılık okul sisteminin tamamlayıcısı olarak tanınıyor ve destekleniyor. Pek çok ülkede sosyal devlet anlayışının bir yansıması olarak, ülkenin çocukları devlet, sendikalar veya işverenler tarafından oluşturulan fonlar sayesinde yazın bir dönemini kampta geçiriyorlar.
Ülkelere ve kültürlere göre dünyada uygulanan kampçılık modelleri
- Kuzey Amerika Modeli (Liberal): Çocuklar ve gençler büyük çoğunluğu aileler, kısmen de vakıflar ve şirketler tarafından sağlanan kaynaklarla kamplara gidiyor.
- Rusya Modeli (Devletçi): Yılda 6 milyondan fazla çocuk ve genç, çok büyük çoğunluğu devlet kaynaklarıyla yaz kamplarına gidiyor.
- Venezuela–Yunanistan Modeli (Sosyal Devlet): Devlet doğrudan kendisi veya sendikalar veya işverenlere uyguladığı yasalarla çocukların kampa gönderilmesini sağlıyor.
- Avustralya Modeli (Yeni Dünya): Okul döneminin ve eğitim sisteminin için entegre edilmiş, doğada yaşayarak eğitim modeli.
- Avrupa Yaklaşımı (Karma): Burada ise devlet, vakıflar ve aileler tarafından desteklenen model işliyor ve ağırlık ülkelerin sosyal politikalarına göre farklılık gösterebiliyor.
International Camping Fellowship – ICF
1987 yılında Kanada’da kurulan ve merkezi halen Toronto olan kuruluşta 81 farklı ülkeden 10 bine yakın üye bulunmaktadır. 3 yılda bir düzenlenen International Camping Congress ICF’in en önemli faaliyetidir. 15 kişilik bir yönetim kurulu tarafından politikaları belirlenen kuruluşun 2020-2023 ve2023-2026 dönem başkanı Türk eğitimci, Geleceğin Yıldızları kurucusu Fahrettin Gözet’dir. International Camping Fellowship hakkında daha geniş bilgi için tıklayınız.
